Ik wacht - MttS - Herdenking 4 mei 2025
Ik wacht
Ik sta hier tussen woorden
Tussen stemmen in de schemering
Iedere letter draagt een last
Ieder verhaal een herinnering
Er waait een wind door de stilte
Van hen die bleven
Van hen die gingen
Van hen die nooit een stem kregen
Naast een oorlogsgraf
Een scout die waakt
Oorlog die er ooit eens was
Zelf niks van meegemaakt
Ook ik ben van na die ene
En van na vele andere
Worden wij nog van tijdens?
Wat herbergt onze bakermat?
Ik sluit mijn ogen en voel
Hoe tijd zich door mijn vingers wringt
Generaties smelten samen
In zeeën van herinnering
Vrijheid is geen fluistering
Herdenken is het waken
Voor wat komen gaat
En wat ging
Mattijs Reinen, stadsdichter Beverwijk 2025
Hieronder vind je een eerdere versie van het gedicht.
(Eerdere versie: Tijd in onze handen)
Tijd in onze handen
Ik sta hier tussen woorden,
tussen stemmen in de schemering.
Iedere letter draagt een last,
ieder verhaal een herinnering.
Er waait een wind door de stilte.
Van hen die bleven,
van hen die gingen.
Van hen die nooit een stem kregen.
Ik zie een kind met lege ogen,
een moeder met een half verhaal,
een vader met de handen gesloten,
een wereld vol gebroken taal.
Hoe praat je over pijn
onzichtbaar aan de buitenkant?
Hoe draag je een verleden
dat altijd in het heden hangt?
Ik sluit mijn ogen en voel,
hoe tijd zich door mijn vingers wringt.
Generaties smelten samen
in zeeën van herinnering.
Vrijheid is geen fluistering,
geen schaduw die we koesteren.
Herdenken is een belofte
aan ons bloedend hart
en eenieder die ging.
MttS
De eerdere versie was veel abstacter, maar heb ik aangepast toen een meelezer me attendeerde op ons gesprek van het jaar ervoor. Ik had toen uitgesproken dat ik het zo'n mooi beeld vond van jonge scouts die bloedserieus een oorlogsraf 'bewaakten'. Zoiets voordragen vlak voor mensen daadwerkelijk in stille tocht langs de oorlogsgraven met erbij wachtende scouts wandelen maakt misschien toch dat het gedicht wat meer gaat leven of wat langer nazingt.
